Matt T Mahony & Steven Troch Missy Sippy Sessions 2021 Missy Sippy Gent (23-06-2021) report: Marc Bouillon & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy Gent info band: Matt T Mahony - Steven Troch © Rootsville 2021

14 oktober 2020. Dat was de datum van het laatste “live” optreden dat ik kon meepikken voor het land alweer op slot moest. Tussendoor wat livestreams, maar dat is verre van hetzelfde. Het laatste wat ik zag was “GUTBUCKET” in de Gentse juke joint Missy Sippy. En laat nu juist mijn eerste post-corona (hoewel Covid nog niet is verdwenen) optreden in dezelfde joint plaats vinden. De cirkel is rond mijn gedacht.

Vandaag dus richting Gent voor de Missy Sippy Sessions met op het menu, het schitterende duo Matt T Mahony, gitarist van uitzonderlijke klasse, en zijn partner in crime, harmonicavirtuoos Steven Troch. Het beloofde aldus een fijna bluesavond te worden. Het bordje “Volzet” prijkte al een hele tijd aan de voordeur en dat was lang geleden dat ik dat had meegemaakt. Gezellig vol en nog steeds perfect georganiseerd volgens de geldende maatregelen, Marie en Jelle hadden dat weer goed geregeld.

‘Just A Fool’ Van Little Walter opende de debatten, perfect om het smoelschuifwerk van Steven in de verf te zetten, waarna het melancholsiche ‘Blues Stay Away From Me’ volgde. Met ‘Blue Drag’ van Django Reinhardt kon Matti zijn talenten ten toon spreiden en dat deed hij met verve. De songs waren met zorg uitgekozen en zeer gevarieerd. Zo kregen we voor de pauze nog ‘Key To The Highway’ van wijlen Big Bill Broonzy, het schitterende ‘Hang Me , Oh Hang Me’, klassiekers als ‘Walking Blues’ of ‘Walk On’, om de set te sluiten met ‘Caravan Of Fools’ van John Prine. Allemaal grote klasse mijn gedacht.

Na een korte pauze, om de contacten terug aan te halen, mochten we ons terug settelen voor een tweede set dat zou getuigen hetzelfde niveau als de eerste, te beginnen met ‘Eyesight To The Blind’ van Rice Miller beter gekend als Sonny Boy Williamson II, gevolgd door het knappe ‘Outside Woman Blues’ van Matt T.  Met ‘Dirty Old Town’ (gekend van The Pogues), kregen we een Iers nummertje in een bluesjasje gestoken en het klonk wonderwel. Gezien Rice Miller de favoriete mondharmonicaspeler is van Steven kregen we er nog eentje op ons bord met ‘Keep It To Yourself’ waarbij er een muzikaal spelletje ontstond tussen Steven en de aanwezigen. Nice to hear. Plots werden we gecatapulteerd in een kerk midden in de Delta met ‘Up Above My Head’. “Preacher” Steven stak een vurige preek af en zijn “parochianen” lieten het zich welgevallen. Ondertussen plukte Matt T funky klanken uit zijn gitaar en zong het publiek gretig mee. Hallelujah brothers and sister, can i get an Amen !!!

Het onvermijdelijke ‘We Got To Go’ sloot deze schitterende avond af, echter niet zonder er nog eentje bij te doen “for the road” met ‘You’re Killing Me On My Feet’.

Voila, na 9 maanden was de kop er af. Wat heeft dit deugd gedaan. Niet alleen bij mij, maar ook bij de muzikanten en je kon het zien aan de drive en het plezier waarmee ze hun muziek brachten. Nog beter was de gelukzalige glimlach op ieders gezicht. God, wat heb ik dat allemaal gemist. Bedankt toppers Steven en Matt T en bedankt Missy Sippy, het was een schitterende avond !!!